میلاد امام حسن

چهارشنبه ۲۴ خرداد ۱۴۰۲ ساعت 20:7 توسط زهرا محمودی |  در آن روزِ تاریک مطلقکه آن را سکوتی مطلق فرا گرفته بود...در اولین نگاه در وجودم غم غیر قابل تحملی را دریافتمشعری را می‌دیدم که فرار بیهوده‌ام را از این ورطه نشان می‌دادشعر دیوارهای متروک و بی‌کسشعر کامیونهایی که اجساد درختان مرده را حمل می‌کنندهمراه با وجدان‌های افسرده‌ی دیگر مردمانهمه جا زمهریر بود و برودتیک‌جور غرق شدنبرای پیدا کردن ذات زندگیگسیختگی Detachment فیلمی‌ست آمریکایی محصول سال 2011 به کارگردانی تونی کِی با بازی آدرین برودی دربارهٔ نظام آموزشی دبیرستانی. داستانی به شدت تاثیرگذار که روایت‌گر آشفتگی درونی آدم‌هایی‌ست که در چرخه‌ی نظام آموزشی گرفتارند و راه گریزی ندارند. در شروع فیلم معلمان مدرسه‌ به معرفی خود و نحوه‌ی انتخاب شغل‌شان می‌پردازند. هر کدام از این خرده‌روایت‌ها در موازات داستان هنری بارتز معلم دغدغه‌مندی‌ست که به صورت آزمایشی و به مدت یک‌ماه به این مدرسه وارد می‌شود.به نظر او بیشتر معلمان فکر می‌کنند می‌توانند تغییری ایجاد کنند، راهنما باشند و پیچیدگی‌های زندگی را به بچه‌ها بیاموزند، چرا که خود او از چنین راهنمایی بی‌بهره بوده. اما دوران سرکشی دانش‌آموزان به اوج خود رسیده و احترامی برای مدرسه و معلمان قائل نیستند. هنری در این بین خود از دردی درونی رنج می‌برد، برای همین می‌تواند درد مشترک تک‌تک دانش‌آموزان و همکاران خود را حس کند. وی به برنامه‌های درسی توجه چندانی نشان نمی‌دهد، در عوض نوشتن صادقانه و بی‌نقاب را به بچه‌ها توصیه می‌کند. خود نیز روزمرگی‌هایش را می‌نویسد و معمولا گزینه‌ی انتخابی‌اش برای هدیه‌دادن دفتر ثبت خا میلاد امام حسن...

پنجشنبه ۸ تیر ۱۴۰۲ ساعت 15:35 توسط زهرا محمودی |  کلمات خشن، واژه‌های دردناک، بیان سنگین و چهره‌ای بی‌تفاوت هنگام ادای آن، هم‌چون سنگ‌هایی سخت جان‌های خسته را درهم می‌شکنند. گاهی که سوءتفاهم‌های زبانی را می‌بینم و شکاف فاحش نسلی را، به یاد داستان نفرین بابل می‌افتم و بی‌هم‌زبانی دامن‌گیر آدم‌ها و عجز ناتمام‌مان در فهم یکدیگر. به کتاب‌ها پناه می‌برم و سکوت سرشارش، و از سر اتفاق دستی داستایوسکی را پیشکش می‌کند. _«من عاشق ادبیات روسیه‌ام، ولی الان وقتش نیست.»_«باید این یکی را بخوانید! برای داستایوفسکی همیشه وقت هست.»اسم این کتاب را پیش از این نشنیده‌ام. در نشستی کوتاه با "نازنین" همراه می‌شوم. داستانی خواندنی که هم شب‌های روشن هست و هم نیست. بعد از مدتها خواندن سرشار می‌شوم از همدلی مدام. آن‌هم از زبان نویسنده‌ای که می‌داند پریشانی آدمی را چطور در قالب داستان به تصویر بکشد و بگوید در عین این‌که از تخیل بهره برده اما داستان واقعی‌ست. مضمون نفرین بابل و شخصیت داستان یادداشت‌های زیرزمینی، حالا در قالب مردی چهل ساله و مطرود در تاریکی ظاهر می‌شوند و دست دختر جوانی را می‌گیرند به عشق، اگرچه مرد شیوه‌ی ابراز آن را نمی‌داند و معتقد است: «افکاری هستند که...یعنی می‌دانید، اگر شما فکرتان را به زبان بیاورید، با کلمات بیانش کنید، آن‌وقت بسیار احمقانه به نظر می‌رسد؛ آدم حتی شرمنده می‌شود. اما چرا؟ دلیل خاصی ندارد، چون همه‌مان آدم‌های مزخرفی هستیم و تحمل حقیقت را نداریم.»اما درست پس از خودکشی دختر، ذهنش انگار که در برابر قضات ایستاده باشد، بی‌وقفه به حرف می‌آید و طی چند ساعتی که در برابر جسد ایستاده روایت سیال میلاد امام حسن...

یکشنبه ۱ مرداد ۱۴۰۲ ساعت 8:42 توسط زهرا محمودی |  ✨️من چاهی را تعليم کرده‌ام که به آبی نمی‌رسدولی چه تاريکی زيبائی!از آن‌سوتاريکی زيرِ خاکچاهی زده‌ست که به چهره‌ی من می‌رسدمن آبم، آب!نگاهی به آسمان، مجهزم می‌سازد که سکوت کنمآن لحظه که آب، به رنگِ خود پرخاش می‌کندمن آنم، آن لحظه‌ام.و رنگِ آب، هرچه بيشتر در آب غرق می‌شود،زنده‌تر می‌شود: آبی‌تر!بیژن الهی✨️سکوت و دیگر هیچ ✨️ میلاد امام حسن...